به نقل از «قدس آنلاین»

نگاهی به آخرین تحولات مراودات میان ایران و مصر در گفت‌وگو با عبدالامیر نبوی/ بهبود روابط با قاهره؛ تدریجی و محتاطانه

تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۳۱۸۶۱

به گزارش قدس آنلاین، در همین راستا، مصر از جمله کشورهایی است که گام‌های محتاطانه‌ای را در مسیر ارتقای روابط با ایران برداشته است و به تازگی مذاکراتی میان مسئولان امنیتی دو کشور با وساطت عراق صورت گرفت.

همچنین پایگاه خبری العربی الجدید در گزارشی عنوان کرد: «کمیته مشترک میان دو طرف تشکیل شده و مسئولیت هماهنگی اقدامات مربوط به مسیر بازگشت روابط و مشخص کردن پرونده‌های مورد اختلاف را برعهده دارد».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه اقدامات و تلاش‌ها برای گسترش روابط از سوی دو کشور در دستور کار قرار دارد، اما به نظر می‌رسد مصری‌ها در این مسیر با احتیاط بیشتری رفتار می‌کنند. 

در همین زمینه، سید عبدالامیر نبوی، پژوهشگر حوزه مسائل مصر در گفت‌وگو با قدس اظهار کرد: ایران و مصر به عنوان دو کشور قدیمی و دارای جایگاه ممتاز تاریخی، تمدنی، ژئوپلتیکی و سیاسی در منطقه خاورمیانه محسوب می‌شوند که رابطه یا عدم رابطه میان این دو کشور آثار و تبعات فراوانی به دنبال دارد. همچنین ایران و مصر در عرصه مسائل منطقه‌ای صاحب نفوذ هستند. طی تحولات یک دهه اخیر، مسئله روابط ایران با کشورهای عربی به‌طور عام و همچنین رابطه ایران و مصر به‌طور خاص از اهمیت مضاعفی برخوردار بوده است. البته مصر همواره موضوع رابطه با ایران را در چارچوب عربی دنبال کرده است، درنتیجه به تنهایی به دنبال بهبود و ارتقای روابط نبوده و سعی کرده حساسیت‌ها، منافع و نگرانی‌های متحدان خود به ویژه عربستان سعودی را رعایت کند. به همین دلیل هم مصر دائماً نوع رابطه ایران با کشورهای عربی از جمله عربستان را با دقت رصد می‌کرد.

نبوی افزود: البته این بدان معنا نیست که مصر مسائل و نگرانی‌های خاص خود را پیگیری نکند، بلکه نحوه نقش‌آفرینی ایران در برخی پرونده‌های مهم منطقه‌ای همچون مسئله فلسطین برای مصری‌ها حائز اهمیت است. بهبود روابط ایران و عربستان که با میانجیگری برخی کشورها به ویژه چین صورت گرفت، یکی از موانع مهم در مسیر بهبود روابط ایران و مصر را برطرف ساخت. چنان‌که اظهاراتی درباره بهبود روابط ایران و امارات نیز مطرح شده است. بنابراین مصر که همواره حساسیت‌ها و منافع همپیمانان خود را درنظر گرفته با وضعیت جدیدی روبه‌رو شده است. در عین حال به نظر می‌رسد برگزاری چندین دور مذاکره میان مقامات امنیتی ایران و مصر که با میزبانی عراق صورت گرفته، در کاهش نگرانی‌های امنیتی طرف مصری مؤثر واقع شده است. بدین ترتیب ما شاهد بهبود تدریجی اما محتاطانه روابط میان دو کشور هستیم. روشن است اگر بهبود روابط مسیر منطقی خود را طی کند و به ارتقای روابط سیاسی و تبادل سفیر میان دو کشور منجر شود، تحول سیاسی مهمی در منطقه خاورمیانه رخ می‌دهد.

دلایل سرعت کند بهبود روابط ایران و مصر 
پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه گفت: بهبود و توسعه روابط ایران و مصر دارای مخالفان و منتقدانی است که رژیم صهیونیستی در رأس آن قرار دارد. اسرائیل مخالف هرگونه بهبود روابط ایران با جهان به طور عام و کشورهای عربی منطقه به طور خاص است و از اقدامات و تلاش‌ها برای تخریب روابط میان ایران و دولت‌های عربی دریغ نمی‌کند. هرچند دنیای عرب از اقدامات ایران برای افزایش مراودات سیاسی و اقتصادی استقبال می‌کند، اما درنهایت احتیاط‌های خاص خود را خواهد داشت. سرعت بهبود روابط ایران و مصر در مقایسه با دیگر کشورهای عربی کندتر است که آن‌هم دو دلیل دارد. دلیل اول به این برمی‌گردد که پرونده‌های مهم در دستور کار میان دو کشور علاوه بر اینکه پرشمار بوده از حساسیت بالایی نیز برخوردار است. مهم‌ترین این پرونده‌ها مربوط به مسئله فلسطین است و درنتیجه مصر از دیرباز نسبت به فلسطین و همچنین نوع رابطه با اسرائیل در چارچوب پیمان کمپ‌دیوید حساسیت دارد. شاید میزان حساسیت برخی کشورهای عربی نسبت به نوع رابطه با رژیم اسرائیل و همچنین گروه‌های فلسطینی به اندازه مصر نباشد. 

نبوی بیان کرد: دلیل دیگر این است که روابط ایران و مصر در چهار دهه گذشته کاملاً قطع بوده و اگرچه از دهه ۷۰ شمسی بهبود یافته، اما بااین حال ارتقای سیاسی چندانی نداشته است. این مسئله سبب شده بود پرونده روابط ایران و مصر در اختیار نیروهای سیاسی طرفین نباشد، بلکه به عنوان یک پرونده امنیتی تلقی شود. بنابراین بهبود روابط دو کشور منوط به تغییر وضعیت پرونده از حالت امنیتی به سیاسی است. در دوره‌های مختلف ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی، خاتمی و احمدی نژاد چندبار تلاش‌هایی در راستای توسعه روابط صورت گرفت اما متأسفانه با عدم همراهی و حتی تخریب توسط برخی نیروهای سیاسی داخل ایران مواجه شد. هرچند دیدار میان خاتمی و حسنی مبارک، دیدار احمدی نژاد از قاهره یا دیدار محمد مرسی از تهران در این دوران انجام شده، اما عملکرد برخی از نیروهای سیاسی در داخل کشور مانع مهمی در پیش روی ارتقای روابط بوده است. با این‌حال، به نظر می‌رسد این بار نیروهای سیاسی تندرو و مخالف، رفتار کنترل شده دارند و در مسیر بهبود روابط با عربستان و مصر مانع تراشی نمی‌کنند.  

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: ایران مصر بهبود روابط ایران روابط ایران و مصر ایران و مصر نیروهای سیاسی کشورهای عربی ارتقای روابط پرونده ها دو کشور میان دو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۳۱۸۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهبود اقتصادی؛ از میدان «واقعیت» تا میدان «تصویر»

در سال‌های اخیر و پس از پایان ظرفیت پروژه جنگ اقتصادی در فضای واقعیت اقتصاد ایران، آمریکایی‌ها به دنبال تشدید اثرات تحریم در فضای ذهنی اقتصاد یا به تعبیری «فرا اقتصاد ایران» بوده‌اند.

به گزارش ایسنا، محمد اسکندری، کارشناس رسانه در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: رهبر معظم انقلاب اسلامی طی یک دهه گذشته با یک نگاه راهبردی تلاش داشته‌اند تا حمایت از تولید داخل و رونق اقتصادی را به «گفتمان غالب» کشور تبدیل کنند. در راستای دستیابی به این هدف که تحقق آن می‌تواند «قدرت ملی» را دستخوش یک تحول شگرف کند عمدتاً - و البته بدرستی - راهکارهای اقتصادی مورد توجه بوده است. با این حال به نظر می‌رسد که یکی از ابعاد مغفول در زمینه دستیابی به هدف مهم «جهش تولید» آن هم در چهارچوب بهره‌گیری از مشارکت مردم، «بر ساختن سیمای اقتصاد ایران» است.

واقعیت آن است که کشور ما طی چهار دهه گذشته تحت فشارهای اقتصادی رقبا و دشمنان خود قرار داشته است، با این حال در یک دهه گذشته عملاً ما درگیر یک «جنگ تمام عیار اقتصادی» بوده‌ایم. هدف اصلی این جنگ، فروپاشی اقتصاد ایران و به تبع آن افزایش فشارهای مردمی به حاکمیت و در نهایت تسلیم شدن نظام در برابر زیاده‌خواهی‌های دشمن است. فراموش نمی‌کنیم که وزیر خارجه وقت آمریکا پیشتر به صراحت گفته بود: «ایران اگر می‌خواهد مردمش غذا بخورند باید به حرف آمریکا گوش کند!»

با این حال به نظر می‌رسد جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران دو رکن اساسی دارد؛ رکنی در واقعیت اقتصاد ایران و رکنی در تصویر اقتصاد ایران. در عرصه واقعیت اقتصاد ایران باید گفت آمریکایی‌ها تقریباً تمامی تیرهای در چنته خود را به سمت اقتصاد ایران پرتاب کرده‌اند و اگر جرمی هم باقی مانده است که در این جنگ نامشروع مرتکب نشده‌اند به این دلیل است که توانایی ارتکاب آن را ندارند. به اذعان خود آمریکایی‌ها ایران اکنون در عرصه صنایع دفاعی، هسته‌ای، انرژی، بانکی، کشتیرانی، تجارت بین‌المللی، بیمه، فلزات، معادن و حتی تبادل‌های علمی و... تحریم است و تقریباً آنها هدفی برای تحریم در ایران باقی نگذاشته‌اند. اما با وجود تمام این تحریم‌ها، هدف اصلی تحریم که فروپاشی اقتصاد ایران بوده محقق نشده است. البته این سیل تحریم برای کشور هزینه‌ها و فرصت‌هایی با خود به همراه آورده است.

اما در سال‌های اخیر و پس از پایان ظرفیت پروژه جنگ اقتصادی در فضای واقعیت اقتصاد ایران، آمریکایی‌ها به دنبال تشدید اثرات تحریم در فضای ذهنی اقتصاد یا به تعبیری «فرا اقتصاد ایران» بوده‌اند. متأسفانه یکی از پاس‌ گل‌های دولت قبلی به دشمن نیز شرطی‌سازی اقتصاد ایران نسبت به لبخند و تلخند دشمن بود؛ خطایی راهبردی که اثرات و پیامدهای شومی همچون سقوط ۱۰ برابری ارزش پول ملی در دهه ۹۰ را در پی داشت.
کارشناسان حوزه اقتصادی براین باورند که اقتصاد به عنوان معادله بین طرف عرضه و تقاضا می‌تواند تحت تأثیر مؤلفه‌های ذهنی، شناختی و ادراکی در سطوح فردی و جمعی باشد. ساده‌ترین مثال اثر تصویر اقتصاد بر واقعیت اقتصاد را می‌توان در مفهوم «تورم انتظاری و انتظارات تورمی» دانست. بر اساس این مفهوم درک و استنباط کنشگران اقتصادی از معادلات اقتصادی آینده - که می‌تواند صحیح یا ناصحیح باشد - بر معادلات واقعی اقتصاد در زمان حال و آینده اثرگذار خواهد بود.

در شرایط کنونی نیز ما شاهد یک شکاف بین واقعیت‌های اقتصاد ایران و تصویر آن و آینده اقتصاد ایران هستیم. آمارهای مراجع رسمی کشور می‌گوید دولت در سال ۱۴۰۲ توانسته است نرخ رشد نقدینگی را از ۳۳.۱ درصد در فروردین به ۲۴.۳ درصد در اسفندماه، تورم تولیدکننده را از ۴۴.۷ درصد به ۲۴.۵ درصد و تورم نقطه به نقطه مصرف کننده را از ۵۵.۵ درصد به ۳۲.۳ درصد کاهش دهد. در سال ۱۴۰۲، بر اساس برآورد بانک مرکزی، تراز تجاری برابر ۲۰.۵ میلیارد دلار مثبت بوده است. همچنین نرخ رشد اقتصاد برای سال۱۴۰۲ بیش از ۶ درصد بوده است. طبق گزارش‌های بین‌المللی، در سال گذشته میلادی، ایران بالاترین نرخ رشد اقتصادی را در منطقه داشته است. همچنین در سال ۱۴۰۲، معادل ۶۹ میلیارد دلار ارز کالاهای اساسی، مواد اولیه و تجهیزات سرمایه‌ای با نرخ مصوب بموقع تأمین شده است که ۳۰ درصد بیشتر از متوسط آن طی۴ سال قبل بوده است. بخش عمده این ارزها به کالاهای سرمایه‌ای و مواد اولیه کارخانجات تولیدی اختصاص یافته است.

با این حال شاید برای بخش عمده‌ای از نخبگان و مردم تصویر شرایط اقتصادی کشور چه در سال ۱۴۰۲ و چه سال‌جاری نه بر اساس آمارهای رسمی بلکه بر اساس ادراک برساخته در فضای رسانه‌ای باشد و این احساس که با ریل‌گذاری جدید قطار پیشرفت حرکت خود را آرام آرام آغاز کرده است ایجاد نشده باشد؛ فضای رسانه‌ای که بخش عمده‌ای از آن مملو از «داده‌های تسلیح‌شده» از سوی دشمن در راستای ناامن‌سازی فضای اقتصادی و پمپاژ یأس و ناامیدی است.

البته پر واضح است که گزاره فوق به معنای گل و بلبل نشان‌دادن شرایط اقتصادی کشور یا اینکه تمام سیاست‌های اقتصادی دولت به موفقیت رسیده است، نیست. به تعبیر دقیق یکی از مسئولان دولتی «آواربرداری از یک خرابی ۱۰ ساله کار آسانی نیست و زمان‌بر است» اما باید در کنار بهبود تدریجی شاخص‌های اقتصاد واقعی ایران برای ترمیم تصویر اقتصاد ایران نیز چاره‌اندیشی کرد.

این موضوع جزو تذکرات اخیر رهبر معظم انقلاب به مسئولان نظام نیز بود؛ آنجایی که ایشان فرمودند: «انتظار مردم آن است که تصمیم‌ها و اقدام‌هایی که مسئولین کشور در مسائل اقتصادی انجام می‌دهند، در زندگی آنها اثر محسوس و ملموس داشته باشد؛ این انتظار مردم است. کاری کنیم که این انتظار برآورده بشود؛ انتظار بجایی هم هست.»

در خصوص اینکه تصویر اقتصاد ایران به عنوان پایه اصلی ادراک و احساس مردم از فضای اقتصادی چگونه باید سامان یابد گفتنی‌های بسیاری وجود دارد اما خلاصه اینکه در دو بعد سلبی و ایجابی، به صورت متمرکز و با وحدت فرماندهی باید روایت‌های صحیح را تحکیم و روایت‌های ناصحیح را متزلزل کرد. آنچه که راقم این سطور تلاش داشت در این مجال کوتاه بر آن تأکید کند آن بود که تصویر اقتصاد ایران می‌تواند الزاماً مطابق با واقعیت‌های اقتصاد ایران نباشد و در مسیر جهش تولید می‌بایست این تصویر را به دور از پارازیت‌های ارسالی دشمن و با استفاده از سیگنال‌های بومی، هنرمندانه و باورپذیر در جامعه ترمیم کرد.

انتهای پیام